Czym jest śruba?

Śruba to element złączny, który jest używany do trwałego łączenia dwóch lub więcej elementów razem. Jest to wąski zazwyczaj metalowy (może być także z innych materiałów) pręt z gwintem na całej jego długości. Śruby są jednymi z najbardziej powszechnie stosowanych elementów złącznych w budownictwie, inżynierii i wielu innych dziedzinach.

Główne cechy śruby:

Gwint śruby: Śruby posiadają gwint na swojej powierzchni, co pozwala na ich wkręcanie i wykręcanie z otworów lub nakrętkek. Gwint jest najważniejszym elementem śruby, który umożliwia jej funkcję.

Głowa śruby: Śruba ma zazwyczaj charakterystyczną główkę na jednym z jej końców. Główka może mieć różne kształty, takie jak sześciokątna, okrągła, płaska lub innego rodzaju w zależności od jej zastosowania.

Trzon/rdzeń śruby: Jest to długi odcinek śruby między główką a końcem. rdzeń śruby ma określoną długość i średnicę, wymiary te są istotne dla zastosowania śruby.

Nakrętka: Śruba często jest używana z nakrętką, która jest innym elementem złącznym z gwintem, umożliwiającym jej zaciśnięcie po drugiej stronie i wywołanie napięcia wstęnego.

Wymiarowanie śruby – opis budowy śruby w rysunku technicznym.

Rysunek umowny śruby, często stosowany w tysunku technicznym.

Wymiarowanie i oznaczanie gwintu trójkątnego.

dr – średnica rdzenia/trzonu gwintu

dp – średnica podziałowa gwintu (dzieli gwint na dwie równie zapełnione i puste powierzchnie w przekroju)

drzecz- średnica rzeczywista – uwzględniająca zaokrąglenie rantu

d,dM – średnica nominalna gwintu np. M8 – d=8mm

d0 – średnica otworu pod śrubę

h,p,P – skok gwintu – nie mylić z podziałką

Do – maksymalna średnica działowa śruby lub nakrętki – maksymalna średnica stykająca powierzchnię śruby z powierzchnią blachy

do – średnica otworu pod śrubę

Śruba pasowana– charakterystyka i warunki projektowe

Śruba pasowana– to rodzaj śruby w której obciążenia przenoszone są bezpośrednio przez jej korpus. Śruba pasowana inaczej nazywana także śrubą nośną stanowi kluczowy element w wielu konstrukcjach maszynowych i urządzeń. Jest to specyficzny typ śruby, który jest projektowany do ściśle określonych zastosowań, gdzie wymagana jest precyzja i niezawodność. W tym artykule przyjrzymy się charakterystyce śruby pasowanej, jej warunkom projektowym oraz podstawom obliczeń niezbędnych do jej prawidłowego zaprojektowania.

Charakterystyka śruby pasowanej: śruba pasowana różni się od standardowych śrub ze względu na swoje szczególne wymiary i tolerancje. Są one zazwyczaj stosowane w połączeniach wymagających wysokiej precyzji i dużych obciążeń na ścinanie. Kluczowe jest tu zapewnienie odpowiedniego dopasowania, które gwarantuje stabilność i minimalizuje ryzyko luzu.

Warunki projektowe: projektując połączenie z śrubą pasowaną, należy uwzględnić szereg czynników, takich jak rodzaj obciążenia (statyczne, dynamiczne), warunki środowiskowe, rodzaj materiałów używanych w połączeniu, oraz wymagania specyficzne dla danej aplikacji. Wymiary i tolerancje śrub pasowanych są ściśle określone i muszą spełniać normy przemysłowe.

Podsumowanie: śruba pasowana to element łączący, który wymaga dokładnego projektowania i precyzyjnych obliczeń. Jej odpowiednie zaprojektowanie i wykonanie jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i niezawodności w krytycznych zastosowaniach. Mając na uwadze powyższe wskazówki oraz uwzględniając wszystkie warunki projektowe, możliwe jest stworzenie połączeń wysokiej jakości, które spełnią wszystkie oczekiwania użytkowników.

Oblicznia dla śruby pasowanej:

Obliczenia: Obliczenia dla śruby pasowanej obejmują analizę naprężeń, wytrzymałość na ścinanie, momenty skręcające oraz obciążenie osiowe. Ważne jest, aby uwzględnić wszystkie czynniki wpływające na wytrzymałość połączenia, w tym właściwości materiałowe i geometrię śruby. Stosowanie odpowiednich wzorów i metod obliczeniowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i niezawodności połączenia. Poniżej znajdują się podstawowe równania opisujące wytrzymałość śruby.

Naciski na boku śruby nośnej :

gdzie:

p – naprężenia

Q – naciski

A – pole powierzchni przekroju poprzecznego śruby

Naprężenia styczne ścinające:

gdzie:

d  – średnica części pasowanej śruby

Śruba luźna– charakterystyka i warunki projektowe

Rysunek przedstawiający schemat obciążenia śruby luźnej.

Śruba luźna – jest śrubą którą trzeba napiąć, tj. przyłożyć siłę za pomocą nakrętki tak, aby ściskała elementy łączone. Śruba nie przenosi obciążeń bezpośrednio, a jedynie powoduje siłę normalną na powierzchniach łączonych generując siłę tarcia, która zapewnia styczność powierzchni i pozwala przenosić obciążenia. W takim przypadku kryterium wytrzymałościowym, nie jest wytrzymałość śruby sama w sobie a jedynie moment w którym siły obciążeń przekraczają siły tarcia. Zniszczenie połączenia następuje więc w momencie skasowania luzu.

Warunki projektowe: projektując śrubę luźną, należy uwzględnić szereg czynników, takich jak rodzaj obciążenia (statyczne, dynamiczne), warunki środowiskowe, rodzaj materiałów używanych w połączeniu, oraz wymagania specyficzne dla danej aplikacji. Wymiary i tolerancje śrub luźnych są ściśle określone i muszą spełniać normy przemysłowe. Jednak tolerancje położenia wzajemnego otworów nie muszą być tak dokładne jak w przypadku śruby pasowanej, gdyż śruba luźna nie przenosi bezpośrednio obciążeń, lecz zaciska ze sobą dwie blachy wywierając siłę tarcia między nimi. Dodatkowym aspektem śrub luźnych jest rozmiar otworu, gdyż nie może być zbyt duży – z uwagi na odpowiednie wywarcie siły, oraz nie może być zbyt małe – gdyż śruba może nie wejść.

Poniżej przedstawione zostały obliczenia na podstawowe na wytrzymałość śrub.

Naprężenie rozrywające śrubę:

gdzie:

dr – średnica rdzenia śruby

Pw – napięcie wstępne śurby

Napięcie wstępne na śrubie to siła.

Wawrunek wytrzymałościowy:

Wymiary otworu pod śrubę luźną :

Średnicę otworu d₀ przyjmuje się:

Gdy:

dM < 24 mm → d0 = dM + 1mm

gdy dM ≥ 24 mm → dM + 3mm

Przy czym dM – średnica nominalna gwintu

Rozstaw śrub, śruby w szeregach

Wpływ na wytrzymałość konstrukcji: rozstaw śrub w szeregach i rzędach należy projektować tak by odpowiednio dopasować odległości między nimi. Jest to ważne ponieważ precyzyjne rozmieszczenie śrub jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości i stabilności konstrukcji. W zależności od obciążeń, jakie konstrukcja ma wytrzymać, śruby muszą być rozmieszczone w sposób, który równomiernie rozkłada siły naprężające.

Zastosowanie technologii komputerowych: współcześnie, do projektowania rozstawu śrub wykorzystuje się zaawansowane oprogramowanie do modelowania [FEM] CAD. Programy takie to między innymi Autodesk Inventor, NX, Ansys. W tych programach śruby zazwyczaj modeluje sie jako elementy proste np. punkty abstrakcyjne RBE2 i RBE3, a interakcję z materiałem blach lub elementów łączonychh określa matematycznie przypisując obciążenia.

Poniżej znajdziesz stosowane w praktyce rozstawy śrub zapewniające optymalne rozłożenie obciążeń i naprężeń.

A – rozstaw śrub i odległości brzegowych

B – rozstaw śrub w układzie przestawionym

C – rozstaw śrub w układzie przestawionym w elementach ściskanych

p1 ≤ 14 t oraz ≤ 200 mm

p2 ≤ 14 t oraz ≤ 200 mm

D – rozstaw śrub w układzie przestawionym w elementach rozciąganych

1 – szereg zewnętrzny p1,0 ≤ 14 t oraz ≤ 200 mm

2 – szereg wewnętrzny p1,i ≤ 14 t oraz ≤ 200 mm

t –  grubość cieńszej płyty

Zazwyczaj do projektowania rozstawu śrub w szeregach korzysta się z wartości minimalnych, zapewniających zwartą konstrukcję przy minimalizowaniu masy elementów. Maksymalne wartości są dowolne i ograniczone jedynie dla niekórych przypadków np. przy występowaniu korozji w warunkach środowiskowych

Klasy śrub

W śrubach znormalizowanych wprowadzone zostało pojęcie klasy śruby. Określa ona naprężenia dopuszczalne na śrubie natomiast samo oznaczenie ma format X,Y, można z niego odczytać Rm i Re.

Najczęściej spotykane klasy śrub: 3.6, 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.6, 6.8, 8.8, 10.9, 12.9.

Dla przykładu śruba klasy 8.8 ma Rm = 8 · 100 Mpa = 800 MPa natomist Re = 0,8 · 800 MPa = 640 MPa.

W zależności od klasy wytrzymałości śruby wykorzystuje się różne materiały i warianty obróbki cieplnej dla danego materiału według konkretnej normy.

Normą specyfikującą parametry wytrzymałościowe dla śrub metrycznych jest Norma ISO 898-1:

ISO 898-1: Norma specyfikuje właściwości mechaniczne śrub ze stali węglowej i stopowej (z dodatkami B, Mn lub Cr, Mo) o średnicach gwintu od M1,6 do M39. W szczególności, norma określa klasy wytrzymałościowe śrub, jak 8.8, 10.9, 12.9, gdzie pierwsza cyfra oznacza tak jak wyżej zostało przedstawione 1/100 minimalnej wytrzymałości na rozciąganie w megapaskalach (MPa), a druga cyfra, pomnożona przez 10, oznacza stosunek granicy plastyczności do minimalnej wytrzymałości na rozciąganie (np. dla klasy 8.8, minimalna wytrzymałość na rozciąganie wynosi 800 MPa, a granica plastyczności stanowi 80% tej wartości) czyli 640 MPa.

A także normy ASTM (American Society for Testing and Materials):

ASTM F568M: Dotyczy śrub metrycznych i określa klasy wytrzymałościowe takie jak 4.6, 5.8, 8.8, i 10.9.

ASTM A325 i A490: Dotyczą śrub konstrukcyjnych o wysokiej wytrzymałości, wykorzystywanych głównie w konstrukcjach stalowych.

Poniżej podano przykłady metali i ich obróbki cieplnej dla danej klasy wytrzymałościowej

Normy SAE (Society of Automotive Engineers):

SAE J429: Określa klasy wytrzymałościowe dla śrub stosowanych w motoryzacji, takie jak Grade 2, 5, i 8.

Normą specyfikującą parametry wytrzymałościowe dla śrub nierdzewnych jest Norma ISO 3506:

Do wspomnianych wcześniej stali węglowych należy także wspomnieć o istnieniu Klas śrub dla śrub nierdzewnych i kwasoodpornych i są one określone w normie ISO 3506.

Najczęściej występujące śruby ze stali nierdzewnych to śruby o Klasie A2  i A4 (stworzono je do pracy z kwasami). Śruby ze stali martenzytycznych i ferrytycznych są rzadkością i raczej nie występują powszechnie na rynku.

Jak czytać oznaczenia na śrubach ze stali nierdzewnej?

Oznaczenie materiału śrub ze stali nierdzewnych (np. A4 -50)  oznacza śrube wykonaną z materiału A4 o wytrzymałość na rozciąganie 500MPa.

Oznaczenie śrub nierdzewnych składa się z 2 członów, litery oznaczającej rodzaj stali

A – austenityczne

wraz z cyfrą specyfikującej skład chemiczny (np. A4) oraz występujących po myślniku  2 cyfr określających wytrzymałość na rozciąganie w MPa pomnożone przez 0,1.

Wybór między klasami A2 i A4 zależy od wymagań aplikacji, zwłaszcza od środowiska, w którym elementy złączne będą eksploatowane. A4 są bardziej odporne na środowiska kwasowe.

Klasa A1: oznacza stal nierdzewną z niższą zawartością chromu w porównaniu do stali dla śrub klasy A2. Jest mniej odporna na korozję i zwykle stosowana w mniej wymagających środowiskach.  Dla stali Klasy A1 możemy wyróżnić klasy -50, -70 i -80

Klasa A2: to stal nierdzewna z dodatkiem chromu (18%) i niklu (8%), która posiada numer 304.  Potocznie zwana trzysta czwórką. Jest to jeden z najczęściej używanych rodzajów stali nierdzewnej o dobrej odporności na korozję w wielu środowiskach, z wyłączeniem chloru.  Używana jest do przemysłu chemicznego, sporzywczego i wyposarzenia wnętrz. Nie zaleca się stosowania w środowisku kwasów nieutleniających i związków chloru (sól kuchena, woda morska, baseny – do tych zastosowań lepiej użyć stali 316 – klasy śrub nierdzewnych A4).

Klasa A3: stal bardzo podobna do klasy A2 jednak z dodatkiem miedzi. Stosowana tam, gdzie wymagana jest dodatkowa odporność na korozję zwłaszcza przeciwko korozji międzykrystalicznej po spawaniu i wyżarzaniu. 

Klasa A4: to inaczej stal nierdzewna 316. Potocznie zwana trzysta szesnastką lub stalą kwasoodporną/kwasówką. Zawiera dodatek 16% chromu, 10% niklu i 2% molibdenu. Jest bardziej odporna na korozję niż jej poprzedniczki. W przeciwieństwie do A2 i A3 stal 316 jest odporna na działanie chlorków, więc znajduje zastosowanie w środowiskach morskich, chemicznych i branzy spożywczej.

Klasa A5: To stal nierdzewna z dodatkiem niklu, chromu i wyższą zawartością molibdenu niż klasa A4. Stosowana w środowiskach bardzo agresywnych.

Nakrętki dla śrub są wykonywane w klasach:

Dla stali klasy A – 25,  -35,  -40.

Zastosowanie.

Produkuje się także śruby ze stali żarowytrzymałych, żaroodpornych lub tytanu i specjalnych stopów używanych w przemyśle kosmicznym.

Norma której używa NASA dla połączeń gwintowych stosowanych w sprzęcie lotniczym i kosmicznym to NASA-STD-5020.

 Zalecenia konstrukcyjne dla połączeń śrubowych

Poniżej przedstawione zostały zalecenia, porady jak należy projektować i na co zwrócić uwagę przy projektowaniu połaczeń śrubowych a także czego należy unikać. Do podstawowych zasad, można zaliczyć zwartość konstrukcji – tak aby unikać zbyt dużych momentów działających na połaczenie, oraz dopasowania miejsca pod klucz. Nawet najlepiej zaprojektowane pod kątem wytrzymałości połączenie śrubowe będzie do niczego, jeśli nie da się zmieścić klucza, lub zrobić otworu.

Zalecenie a, b – należy starać się sztywno związać części łączone. Im dalej oddalona śruba od obciążenia, tym większe działają na nią momenty poprzez ramię. Dodatkowo pozwala to zminimalizować koszty związane ze zużyciem materiału.

Zalecenie c – połączenie musi zapewniać wygodne posługiwanie się kluczem, tzn, tak aby  można było podejśc do śruby prostopadle (aby klucz nie był pod kątem względem osi śruby) oraz aby można było wykonać przynajmniej 60 stopni obrotu klucza. Nie jest to warunek konieczny, lecz bardzo przydatny przy montażu.

Zalecenie d – nalezy starać się aby został zapewniony wygodny dostęp narzędzi przy wierceniu otworu pod śrubę lub gwintu. Wiertła/gwintowniki są umieszczone we wrzecionie wiertarki/frezarki która zajmuje pewną obiętość która może w trakcie wykonywania elementu kolidowac z materiałem elementu.

Zalecenie e – Przy projektowaniu elemntu z gwintem zewnętrznym i wewnętrznym należy pamiętać, że musi zostać zapewnione swobodne wejście narzędzia. Zarówno wykonanie gwintu tokarką jak i nażynką wymaga pewnego podcięcia technologicznego na wyjście z maszyny. Normą charakteryzującą podzięcie jest PN-EN ISO 18388:2020-03 specyfikująca podcięcia technologiczne wałów. 

Zalecenie f – ze względów technologicznych otwory przelotowe są korzystniejsze niż otwory ślepe.

Zalecenie g, h oraz i  – Pożądane jest małe pole styku o dużym momencie bezwładności oraz symetryczne rozmieszczenie śrub wewnątrz pola styku.

Zalecenie j, k – otwory powinny być wykonywane prostopadłe do powierzchni ścianki. Takie zaprojektowanie pozwoli na wejście i wyjście wiertła bez konieczności stosowania przejść miedzy operacjami aby wyfrezować pozostały materiał.

Zalecenie l – należy uniknąć jednostronnej pracy wiertła. Zwiększa to zuzycie wiertła, wprowadza niestabilności i wibracje przy wykonywaniu otworu oraz negatywnie wpływa na jaego jakość i tolerancję wykonania.

Zalecenie m i n – należy przewidzieć specjalny feature centrujący. Gwint słabo centruje, z uwagi na tolerancje wykonania. Taki zabieg dodatkowo upraszcza kontrolę wymiarów.

Zalecenie p – przy dużej średnicy gwintu, która sprawia trudności technologiczne korzystniejsze jest zastosowanie połączeń śrubowych po obwodzie elementu.

Zniszczenia połączeń śrubowych

Obciążone gwinty mogą ulec zniszczeniu. Aby zrozumiec jak unikać takvh zniszczeń, poniżej przedstawamy przypadki najczęściej spotykane z opisem co powoduje dane uszkodzenie. Zazwyczaj uszkodzenia połaczeń śrubowych występują przez:

• nieodpowiednie dobranie klasy sruby
• nieodpowiednie umiejscowienie śruby w miejscu największych obciążeń
• złe użytkowanie maszyn, niezgodnie z zaleceniami producenta/konstuktora
• oraz zbyt duży/zbyt mały moment dokręcenia śruby

Prawdopodobne sposoby zniszczenia trzpienia śruby

Zerwanie się śruby – pod wpływem zbyt dużego napięcia.

Ścięcie śruby pasowanej.

Do uszkodzenia połączenia może dojść jednak nie tylko poprzez uszkodzenie śruby samej w sobie, ale także w przypadku uszkodzenia otworu, lub materiału łączonego, dlatego warto zwracać uwagę na owalizację otworów.

Schemat owalizacji i pęknięcia.

Źródła:
1. European Cooperation for Space Standarization : Threaded fasteners handbook

Normy dla śrub

Śruby są elementami konstrukcyjnymi znormalizowanymi. To oznacza, że istnieje szereg standardów określających ich wymiary i materiały. Co za tym idzie charakteryzują ich gwint, skok gwintu, wymiary głów, trzpieni,  średnicę. Wszystkie prametry dobierane są tak, aby zapewniać spójny i jednoznaczny opis śruby. Dla śrub znormalizowanych wytrzymałość liczy się zazwyczaj na podstawie wytrzymałości rdzenia śruby, konsekwencją zastosowania normalizacji jest zapewnienie, że jeśli rdzeń wytrzyma to zarys gwintu także.

Poniżej przedstawione są najważnejsze normy stosowane w przemyśle

ISO (Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna):

ISO 4014 i ISO 4017 – norma dla śrub sześciokątnych.

ISO 4762 – norma dla śrub imbusowych.

ISO 4032 – dla nakrętek sześciokątnych.

ISO 4033 – norma dla wysokich nakrętek sześciokątnych.

ISO 7046 – śruby z łbem stożkowym z krzyżowym wgłębieniem.

ISO 7380 – śruby z łbem kulistym.

ISO 10642 – śruby z łbem zapadkowym.

DIN (Niemiecki Instytut Normalizacyjny):

DIN 933 i DIN 931 – dla śrub sześciokątnych.

DIN 912 – dla śrub imbusowych.

DIN 7984 – śruby z łbem cylindrycznym niskim z wewnętrznym sześciokątem.

DIN 7991 – śruby z łbem stożkowym.

DIN 985 – nakrętki samokontrujące z wkładką z tworzywa sztucznego.

DIN 6921 – śruby sześciokątne z kołnierzem.

ANSI (Amerykański Narodowy Instytut Normalizacyjny) i ASME (Amerykańskie Towarzystwo Inżynierów Mechaników):

ANSI/ASME B1.1 – ogólne normy gwintów.

ANSI/ASME B18.2.1 – dla śrub sześciokątnych i kwadratowych.

ASME B18.2.3.1M – metryczne śruby sześciokątne.

ASME B18.2.3.5M – metryczne śruby z łbem stożkowym.

ASME B18.3 – śruby z wewnętrznym sześciokątem (imbusowe).

BS (British Standards):

BS 3692 – dla precyzyjnych śrub sześciokątnych i nakrętek.

BS 1768 – imperialne śruby sześciokątne.

BS 4168 – metryczne śruby z wewnętrznym sześciokątem.

BS 4395 – wysokowytrzymałe śruby sześciokątne z dużym średnicowym pasowaniem.

JIS (Japoński Instytut Normalizacyjny):

JIS B 1176 – dla śrub sześciokątnych.

JIS B 1180 – śruby sześciokątne i kwadratowe, śruby z kołnierzem.

JIS B 1194 – nakrętki samokontrujące.

Zabezpieczenia połączeń śrubowych

Zabezpieczenia połączeń śrubowych – przed samo odkręcaniem się dla śrub narażonych na drgania.

– substancje anaerobowe (środki chemiczne twardniejące bez dostępu do tlenu.

 Śruby zabezpieczone nierozłącznie.

Nakrętki sprężyste 

Przeciwnakrętki

Zabezpieczenia cierne uzyskiwane przez zastosowanie specjalnych nakrętek

Podkładki sprężyste

Zabezpieczenia cierne

Podkładki odginane 

Gdzie kupić śruby 

W Polsce istnieje wiele firm oferujących sprzedaż śrub i elementów złącznych. Oto kilka znanych firm, które specjalizują się w tej dziedzinie:

Würth Polska – część międzynarodowej grupy Würth, znana z szerokiego asortymentu śrub, nakrętek, elementów złącznych i narzędzi.

Koelner Rawlplug – Polska firma z bogatą ofertą produktów złącznych, narzędzi montażowych i systemów mocowań.

Befaszczot – firma specjalizująca się w sprzedaży różnego rodzaju śrub, wkrętów, narzędzi ręcznych i elektronarzędzi.

Mocowania.pl – sklep internetowy oferujący szeroki wybór elementów złącznych, w tym śrub, nakrętek, wkrętów i kołków.

Bolt.pl – sklep online z bogatym asortymentem śrub, nakrętek, podkładek i innych elementów złącznych.

NORM FASTENERS – firma oferująca szeroki zakres produktów złącznych, w tym śruby standardowe i specjalistyczne.

ATM – polski dostawca elementów złącznych, oferujący śruby, nakrętki, podkładki i wiele innych.

Fischer Polska – część międzynarodowej grupy Fischer, znana z oferty produktów do mocowań technicznych i konstrukcyjnych.

Stanley Black & Decker Polska – oferuje szeroki wybór narzędzi i akcesoriów, w tym elementy złączne.

Wkręt-met – polski producent i dostawca różnorodnych śrub, kołków i innych elementów złącznych.

Berner Polska – część międzynarodowej grupy Berner, oferuje szeroki asortyment produktów, w tym śruby, narzędzia i materiały eksploatacyjne dla różnych branż.

Skręt-Met – Polski producent i dystrybutor szerokiej gamy śrub, nakrętek, wkrętów i innych elementów złącznych.

Alfa-Tech Stal Jakościowa – firma oferująca produkty stalowe, w tym śruby i elementy złączne, dostosowane do specyficznych wymagań klientów.

Leroy Merlin – choć znany głównie jako sklep budowlany, oferuje również bogaty wybór śrub, wkrętów i innych elementów złącznych.

Castorama – inna popularna sieć sklepów DIY/budowlanych w Polsce, która oferuje szeroki wybór produktów złącznych.

Rawlplug – firma specjalizująca się w rozwiązaniach mocowań technicznych, w tym w oferowaniu różnego rodzaju śrub.

Maritex – firma oferująca szeroki zakres elementów złącznych, w tym śruby, dla branży elektronicznej i elektrotechnicznej.

Bricoman – sklep budowlany z szerokim asortymentem elementów złącznych, w tym śrub, nakrętek i wkrętów.

Avex Steel Products – specjalizuje się w sprzedaży elementów złącznych i akcesoriów z metali, w tym śrub.

F.P.H.U. Bomet – firma oferująca szeroką gamę produktów złącznych, w tym różne rodzaje śrub i nakrętek.