Obliczanie przekładni z pasami klinowymi.

Zależności z obliczeń dla przekładni pasowych z pasem płaskim obowiązują dla przekładni z pasem klinowym. Drobne różnice sprowadzają się do:

• kąt opasania α na małym kole przyjmuje się już powyżej 70° (dla pasów płaskich – powyżej 120°), co wynika m.in. z mniejszych odległości osi;
• odległość osi przyjmuje się orientacyjnie w granicach 0,5(d_p1 + d_p2) + 50 mm < a ≤ 2 (d_p1 +  d_p2);
• dla pasów klinowych przyjmuje się współczynnik napędu φ_gr = 0,5 ÷ 0,7 oraz dopuszczalną częstotliwość zginania G_max = 20 ÷ 40s ^{– 1}_;
• zamiast średnic kół gładkich wykorzystujemy we wzorach średnice skuteczne (dp) .

Metodyka obliczeń wg PN – 67/M – 85203.

               Powinniśmy mieć założenia konstrukcyjne: P₁, n₁, i, (dodatkowo może być a).

1. Na podstawie złożeń konstrukcyjnych przyjmujemy średnice skuteczne d_p1, d_p2.
2. W zależności od i przyjmujemy k₁ i obliczamy średnice równoważne.

D_e = d_p1 · k₁

gdzie:

k₁ = 1 dla i = 1

               k₁ = 1,15 dla i = 0,55  ÷ 1,8

               d_p1 – średnica koła mniejszego.

3. Obliczamy prędkość pasa

4. Sprawdzamy warunek odległości osi a.

 0,5(d_p1 + d_p2) + 50 < a < 2(d_p1 + d_p2)

 5. Obliczamy kąt opasania koła mniejszego α.

6. Obliczamy kąt rozwarcia cięgien g.

γ = π – α              π = 180°

7. Obliczamy długość pasa

8. Dobieramy L znormalizowane wg trybu pasa.

9. Obliczamy liczbę pasów

gdzie:

P – moc przenoszona przez przekładnię;

P₁ – moc przenoszona przez jeden pas klinowy;

kT – współczynnik trwałości pasa zależny od h (pracy na dobę kT = (1  ÷ 1,8);

k_L – współczynnik trwałości pasa zależny od typu i długości k_L = (0,72 ÷ 1,2);

kφ_(α) – współczynnik kąta opasania kφ = (0,7 ÷ 1);

φ – kąt opasania;

10. Sprawdzamy trwałość pasa.

G_max = 40 s ^{– 1}

11. Przyjmujemy:

dla dwóch kół z = 2

dla dwóch kół i rolki z = 3