Sprzęgła samonastawne
Sprzęgła samonastawne – umożliwiają niewielkie zmiany względnego położenia osi i wałów. Zmiany te mogą mieć charakter trwały lub wolno zmieniający się w czasie. Przemieszczenia względne wałów mogą być:
- poprzeczne;
- wzdłużne;
- kątowe (poprzeczne, wzdłużne, kątowe).
Rys.3.9 Przemieszczenia osi wałów: a) poprzeczne, b) wzdłużne, c) kątowe
Sprzęgła te mogą kompensować przemieszczenia jednego rodzaju lub złożone. Charakteryzują się luzami i możliwością ślizgania się współpracujących części po sobie.
Małe obciążenia i wymiary – występ na powierzchni czołowej jednego z wałów jest wprowadzony w wycięcie drugiego z wału.
Sprzęgła samonastawne:
Sprzęgła kłowe – przesunięcie wzdłużne wałów w granicach luzu osiowego. Łącznikiem są kły. Wymiary i liczby kłów – wg warunków wytrzymałościowych i technologicznych. Możliwość środkowania.
Rys.3.10 Sprzęgło kłowe
Rys.3.11 Sprzęgło samonastawne kłowe: a) środkowane w otworze członu, b) środkowane za pomocą tulejki
Sprzęgło OLDHAMA – przesunięcie poprzeczne x, oraz odchylenia kątowe β – kompensacja przemieszczeń.
Tarcze osadzone na wałach – łącznikiem jest osobna tarcza współpracująca z kłami obu tarcz.
Maksymalna wartość przesunięć x ≤ 0,1d oraz β ≤ 4°.
Łączymy wały: d – 40 ÷ 120 mm, M – 650 ÷ 8000 Nm, nmax – 200 obr/min, duże – 130 obr/min.
Rys.3.12 Sprzęgło Oldhama: a) z kłami prostymi, b) z wkładką tekstolitową, c) z kłami o zarysie ewolwentowym.